Werken met storytelling is steeds meer een vak. Schrijven is dat al lang. Ik beheers beide. Voor mij liggen storytelling en schrijven in elkaars verlengde. Dat heeft voordelen.

Schrijven is een vak. Een woord dat verheldert, een zin die raakt… Je moet het maar kunnen. Ik schrijf graag en veel. Eerlijke verhalen, over doelen, drijfveren, trots en teleurstelling van echte mensen.En of het nu gaat om een beleidsdocument van een organisatie of een feel good artikel voor het personeelsblad, schrijven begint met luisteren: wat zegt mijn opdrachtgever of gesprekspartner nu precies (niet)? Door actief luisteren en open interviewen, weet ik het verhaal naar boven te halen, ook als het er (nog) niet helemaal is.

Waar ben jij van?

In mijn lange loopbaan als ‘community schrijver’ heb ik talloze artikelen, reportages, periodieken en grotere publicaties gemaakt. Onder meer over eenzaamheid, nieuwe vormen van welzijnswerk, leven met een chronische ziekte, leefbaarheid van buurten en wijken, wonen, burgerparticipatie en de samenwerking tussen zorgvragers en zorgaanbieders. Met even veel toewijding en inzet schrijf ik ondernemersverhalen, toegankelijke visie- en missiedocumenten en andere teksten die eerlijk antwoord geven op de vraag: waar ben jij van? Ik orden en structureer en vertel het verhaal in klare taal. De wereld is immers al ingewikkeld genoeg.

Naar de spelregels van storytelling

In mijn vak van schrijver volg ik de regels van de storytelling: ik luister vanuit oprechte nieuwsgierigheid. Is het verhaal in al zijn schakeringen verteld, dan verwerk ik de reis, de worsteling of de ontwikkeling in een toegankelijke verhaallijn. Doe ik mijn werk goed, dan geeft het geschreven verhaal inzicht en inspiratie. En, niet onbelangrijk, er is een zekere kleefkracht. Eerlijke verhalen van echte mensen vertel je door. Als storypractitioner en als schrijver!

Ook (eind)redactiewerk is welkom, waarbij de oorspronkelijke auteur volop mag leren van mijn ervaring.